αμάρι = θάλασσα
αμάρα = η θάλασσα
*******
Ας δούμε τι αναφέρουν για την λέξη: «Αμάρα, Αμάρη » ΛΕΞΙΚΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ:
ἀμάραν: αὒλακα.
ἀμαρεύματα: ἀθροίσματα βορβόρου (Γρηγ. Ναζ. Επη 2, 2, 7, 111).
ἀμάρη: ἡ ἐν τοῖς κήποις ὑδροῤῥόη παρά τό ἃμα και ἲσως καί ὁμαλῶς ῥεῖν, ἢ οἷον ἁματόη τις οὖσα.
ἀμάρης: ὑδρορόης, ὀχετοῦ (Φ 259)
(Ἡσύχιος Λεξικόν )
1). ἀμάρα [ᾰμᾰ], Ἰων. ἀμάρη, ἡ, αὖλαξ, διῶρυξ, ὀχετός πρός ἄρδευσιν κήπων ἢ λειμώνων, χερσί μάκελλαν ἔχων ἀμάρης ἐξ ἔχματα βάλλων Ἰλ. Φ 259· κρηναῑαι ἀμάραι, Ἀπολλ. Ρόδ. Γ 1392· βάλλεις εἰς ἀμάραν με Θεόκρ. 27.52, πρβλ. Σαπφ. 151.2. αἱ ἐν τῷ ὠτίῳ κοιλότητες, Ἐτυμ. Μ. 77. 23.
2). ἀμάρευμα, -ατος, τό, τό ἀκάθαρτον ὓδωρ τῶν ὀχετῶν, «ἀθροισμα βορβόρου», Ἡσύχ.: μεταφ. παρά Γρηγ. Ναξ. 1.464D.
33). ἀμαρεύω, (ἀμάρα) φέρω τό ὓδωρ δι’ ἀμάρας πρόs ἂρδευσιν, διοχετεύω, ἀρδεύω ἡ ἐκρέω, «άνά τους κήπους», Ἀρισταίν. 1. 17· «ἀμαρεύων, διοδεύων», Ἡσύχ.
4). ἀμαρήιον ὓδωρ, τό τῆς μάρας ὓδωρ, Νόνν. Διον. 47.184, = ἀμαριαῖον
5). ἀμαρη-σκαπτήρ, ὁ, ὁ σκάπτων ἀμάρας, Μανέθ. 4. 252.
6). ἀμᾰρία, ἡ, = ἀμάρα, Έτυμ. Μ.
7). ἀμᾰριαῖος, α, ον, = ὁ δι’ ὀχετοῦ ρέων, ὓδωρ, Θεοφρ. Ἱστ. Φ. 2. 6, 5, κατά τινας.
8). Ἀμάριος, ἐπώνυμ. τοῦ Διός ἐν Άρκαδίςι, Hicks Ins- cr. 1871: – Ἀμάριον, τό, ὁ ναός αὑτοῦ ἐν ὧ συνήρχοντο τά μέλη τῆς Ἀχαϊκῆς Συμμαχίας καί «ἐχρημάτιζον τά κοινά» Στράβ. 385 κέξ.
Και εδώ για την λέξη «αμάρα» από το:
(ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΚΟΥΤΣΟΒΛΑΧΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ – ΥΠΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ – ΠΡΩΗΝ ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΟΥ)
« αμάρε, (καί ἂνευ προθ. α) ους. θηλ. αμᾰρι πληθ. (amáre amări = θάλασσα. Ἐκ τοῦ λατ. mare–is. ἰτ. mare, ἱσπ. πορτ. mar, γαλ. Mer, ρουμ. mare.»
Και εδώ διαπιστώνουμε ότι το «Λεξικόν Κουτσοβλαχικής» δεν απόδωσε την αλήθεια της ετυμολογίας τη λέξης, και έτσι αδικεί το Ιδίωμα των Ελλήνων Αρειμενίων (Βλάχων)
**********
Και του (Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ ΛΕΞΙΚΟ),αρκείτε στο:
αμαρα (ἀμάρα) 04 ΒΙΟΛ. Η κοινή εκβολή του πεπτικού σωλήνα και του ουρογεννητικού συστήματος στα πτηνά, τα ερπετά, τα αμφίβια και τα έμβρυα των θηλαστικών.