ΩΔΗ ΣΤΟ ΒΛΑΧΙΚΟ ΙΔΙΩΜΑ
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΑ ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΑΡΕΙΜΕΝΙΟΥ ΓΡΑΜΜΟΖΗ:
«Ελλάς Έλληνες – Αρχέγονη Πρωτολαλιά – Γλώσσα, Διάλεκτοι & Ιδιώματα»
Το 2ο κατά σειρά βιβλίο από την τριλογία που φιλοδοξεί να ολοκληρώσει και στην οποία υμνείται η Ελληνικότητα της Βλάχικης, παρουσίασε στις 18 Ιουλίου ο συγγραφέας – ερευνητής κ. Αριστέας Γραμμόζης, στο Πνευματικό Κέντρο του Κεφαλόβρυσου Πωγωνίου.
Το βιβλίο, το οποίο προσυπογράφουν διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί και εν γένει άνθρωποι του πνεύματος, αποτελεί τομή, καθώς επιχειρεί να αποκαλύψει τα μυστικά μιας αλήθειας που επί αιώνες έχει φαλκιδευτεί, όπως μεταξύ άλλων σημειώνει στο προλογικό του σημείωμα ο Δρ. Δημήτριος Θανασούλας, Διδάκτωρ Γλωσσολογίας. Μέσω του πονήματος αυτού, δεν φωτίζονται μόνο ετυμολογίες αλλά και η ελληνική ιστορία, καθώς αυτή και η γλώσσα είναι πάντοτε άρρηκτα συνδεδεμένες.
Επάνω στο θαλασσί φόντο του βιβλίου, είναι ζωγραφισμένος ο χάρτης της Ευρώπης. Στον Ελλαδικό κορμό είναι τοποθετημένοι δυο ήλιοι με τέτοιον τρόπο, ώστε να διαχέουν τις αχτίδες τους προς κάθε δυνατή κατεύθυνση. Αποκρυπτογραφώντας το εξώφυλλο και φυλλομετρώντας τις σελίδες του βιβλίου καταλαβαίνει γρήγορα κανείς, πως η Βλάχικη και οι κατά γενική ομολογία Ελληνικές Διάλεκτοι έχουν αποτελέσει τη γλωσσική βάση πολλών ξένων γλωσσών.
Ακόμη περισσότερο όμως, διαπιστώνει το μεράκι και την κοπιώδη εργασία την οποία κατέβαλε ο συγγραφέας προκειμένου να στηρίξει με επιστημονικό και αδιάψευστο τρόπο τις διαπιστώσεις του. Με την ολοκλήρωση της βιβλιοπαρουσίασης του, πλησιάσαμε τον Αρειμένιο κ. Γραμμόζη για να μας εξηγήσει τους στόχους και τη συλλογιστική του.
-«Αρειμένιοι Βλάχοι» λοιπόν… Πώς προέκυψε η ονομασία;
-Μολονότι έχουν διατυπωθεί διάφορες υποθέσεις, η πιο δόκιμη αφορά στο γεγονός ότι χαρακτηριστικό τους γνώρισμα υπήρξε, η μίμηση της φωνής των αιγοπροβάτων. Βληχή και βλαχά σημαίνει το βέλασμα των προβάτων.
Το ρήμα βλαχάομαι – βληχώμαι θα πει, φωνάζω όπως το πρόβατο. Βλάχας – βλαχάδος ονομάζεται η προβατίνα ενώ βληχός και βλάχος, ο μιμούμενος τη φωνή των προβάτων. Από εκεί και πέρα, “Άρειος – α – ον” ή στα Ιωνικά “Αρήιος – η – ον“, είναι ο αφιερωμένος στον Άρη, ο πολεμικός, ο φιλοπόλεμος. Το λήμμα “Ἀρειμανής – ες” φανερώνει εκείνον που «μαίνεται» με πλήρη πολεμική μανία. Απ’ όλα αυτά οδηγούμαστε στην αρχική ρίζα και στα παράγωγά της, και “Ἄρήϊοι, Ἄριοι, Ἀρειμένιοι“= είναι οι του Άρη, οι πολεμικοί, οι γενναίοι.
-Ποιο γεγονός σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τη Βλάχικη και με την Ελληνικότητα αυτής;
-Από μικρός τύχαινε να ακούω αρκετά συχνά, πως η μητρική γλώσσα των Αρειμενίων Βλάχων είναι Λατινογενής. Μετοικίζοντας στη Γερμανία εν έτει 1979, γνώρισα έναν Γερμανό φιλόσοφο, ο οποίος πέραν του ότι με μύησε στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, μου τεκμηρίωσε πως η επονομαζόμενη ως Βλάχικη αποτελεί αρχαϊκό πελασγικό ιδίωμα που αδιαμφισβήτητα προϋπήρχε της Λατινικής. Τότε μου κινήθηκε η περιέργεια αλλά συνάμα μου γεννήθηκε και η ανάγκη για να διαβάσω γλωσσολογικά βιβλία, για να συνομιλήσω με έγκριτους γλωσσολόγους προκειμένου να καταγράψω και να αποδείξω του λόγου το αληθές.
-Και πώς αποδεικνύεται “εν τη πράξει” αυτό;
-Παράδειγμα. Η λέξη «φίλος» στα βλάχικα είναι «σοτς». Ο αληθινός φίλος είναι μια ψυχή που ζει σε δύο σώματα. Η φιλία είναι μια κατάσταση που πηγαίνει ζευγαρωτά και δεν συναντάται σε κοπάδια ούτε κάνει θόρυβο. Η αληθινή ΣΩΣΤΗ φιλία παρακινεί κάθε αρετή. Ένας σταθερός ΣΩ-ΣΤΟΣ φίλος είναι κάτι σπάνιο και δυσεύρετο. Από το ΣΩ-ΣΤΟΣ: διαβάζοντας από δεξιά προς αριστερά, διαβάζουμε «ΣΟΤΣ» (=φίλος).
Από τη λέξη:
Φίλος/ΣΩΣΤΟΣ<=>ΣΟΤΣ ,
Ο φίλος/Ο ΣΩΣΤΟΣ<=>ΣΟΤΣΟΥ,
Φίλοι/ΣΩΣΤΟΙ<=>ΣΟΪΤΣ,
Οι φίλοι/Οι ΣΩΣΤΟΙ<=>ΣΟΤΣΙΕ,
Των φίλων/Των ΣΩΣΤΩΝ<=>Α’ΣΟΤΣΛΟΥ,
Παρέα σωστών φίλων= ΣΟΥΤΣΙΑΤΕ,
Η παρέα των σωστών φίλων= ΣΟΥΤΣΙΑΤΑ.
-Εν όψει της σημερινής παρουσίασης του πονήματός σας, αναζήτησα στο διαδίκτυο για τυχόν βλάχικες λέξεις σε κάποιο online λεξικό. Μάταια όμως…
-Έχοντας εντοπίσει κι εμείς οι ίδιοι αυτή την παράλειψη, από κοινού με τον κ. Χατζηγιαννάκη, επεξεργαζόμαστε τη δημιουργία ενός βλάχικου λεξικού το οποίο να εμπεριέχει και ετυμολογία των λέξεων. Είναι αξιοσημείωτο να αναφέρουμε πως υπάρχουν στο εμπόριο μερικά λεξικά της Βλάχικης, τα οποία αυθαίρετα και ατεκμηρίωτα πολλάκις συνδέουν ρίζες λέξεων. Εμείς αντίθετα, με αποδείξεις και συνεργαζόμενοι με επιστήμονες καταγράφουμε και συνδέουμε την κάθε λέξη. Πολλοί μάλιστα, διδάκτορες Πανεπιστημίων της χώρας στηρίζουν την όλη εργασία μας και κατ’ επέκταση την αναγνωρίζουν αξιολογικά.
-Για ποιο λόγο το να είναι κανείς Βλάχος και κατ’ επέκταση να ομιλεί τη Βλάχικη, «κόλλησε» τη λεγόμενη ρετσινιά;
-Θεωρώ πως όλη αυτή η ιστορία ξεκίνησε από τους πρωτευουσιάνους –και σίγουρα όχι με κακή πρόθεση– προκειμένου να αντιπαραβάλλουν και να αναφερθούν σ’ έναν διαφορετικό τρόπο διαβίωσης, ομιλίας κ.λ.π. Πρέπει να σταθούμε στο γεγονός όμως, πως η Βλάχικη είναι μια Αρχαϊζουσα Ελληνική Διάλεκτος.
Στο σημείο αυτό αξίζει να θυμηθούμε την απάντηση του Σωκράτη προς τον Ερμογένη: Ώστε, απ’ ότι φαίνεται, το όνομα είναι μίμημα, δηλαδή φωνητική μίμηση εκείνου τού πράγματος που αποτελεί αντικείμενο μιμήσεως, ο δε μιμούμενος ονομάζει το πράγμα, όταν μιμηθεί με τη φωνή του εκείνο που αποτελεί αντικείμενο της μίμησης του. Κανονικά δεν πρέπει ν’ απορούμε καθόλου που η παλιά μας γλώσσα, συγκρινόμενη με τη σημερινή, δεν έχει καμία διαφορά απ’ τη γλώσσα των Βαρβάρων. Πριν λοιπόν 2.500 χρόνια αναφέρει ο Πλάτων σε διάλογο του μια παλαιότερη γλώσσα, ενώ εμείς σήμερα παλαιά και αρχαία θεωρούμε την ομιλούμενη επί εποχής Πλάτωνα και Σωκράτη. Ποιες να είναι άραγε αυτές οι παλαιότερες διάλεκτοι; Μήπως η «Βλάχικη» συγκαταλέγεται ανάμεσα σ’ αυτές; Τροφή για σκέψη για τους δύσπιστους Θωμάδες.
-Κ. Γραμμόζη είστε άξιος συγχαρητηρίων, καθώς όπως γράφει και ο Ν. Καζαντζάκης στην Ασκητική του «το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει». Εσείς έχετε εκπληρώσει αυτό το χρέος και με το παραπάνω. «Καλοτάξιδο» να ευχηθούμε το βιβλίο & καλή σας συνέχεια με τον 3ο τόμο!
*Ίρις Αραχθέα: Φιλολογικό ψευδώνυμο της Σπυριδούλας Γ. Βασιλείου, τελειόφοιτης της Φιλοσοφικής Σχολής Ιωαννίνων.
«ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΆΠΕΙΡΟΣ ΧΩΡΑ»